بررسی میزان درگیری مغزاستخوان دربیماران جراحی شده سرطان مری

چکیده مقدمه: ارزیابی ایمونوهیستوشیمی و واکنش‌های زنجیره پلی مراز کمّی نمونه‌های مغز استخوان حاصل ازرزکسیون دنده مبتلایان به سرطان مری نشان می‌دهد که در بالغ بر 90% موارد، حاوی سلول‌های بدخیم می‌باشد، ولی ارتباط بالینی چنین یافته‌هایی نامعلوم است. هدف: تعیین میزان درگیری مغزاستخوان در این بیماران و ارتباط آن با یافته‌های بالینی و آسیب‌شناسی تومور. مواد و روش‌ها: از ابتدای سال 1387 لغایت فروردین 1388، 43 بیمار دچار سرطان مری، مراجعه‌کننده به بیمارستان قائم و امید مشهدکه کاندید جراحی ترانس‌توراسیک بودند را انتخاب نموده(بدون دریافت درمان‌های نئواجوانت)، نمونه مغز استخوان دنده آنها با رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین(H&E) برای شناسایی سلول‌های بدخیم و ایمونوهیستوشیمی سیتوکراتین برای تشخیص سلول‌های میکرومتاستاتیک بررسی کردیم. نتایج با مشخصات هیستوآسیب‌شناسی تومور اولیه از نظر مرحله T، مرحله N، طول درگیری، تمایز تومور و مشخصات فردی بیمار نظیر سن و جنس مقایسه شدند. نتایج: متوسط سن بیماران 9/60 سال (70-51 سال) و نسبت مرد به زن9/2 بود. 38 بیمار (4/88%) دچار کارسینوم سلول سنگفرشی و 5 بیمار (6/11%) دچار آدنوکارسینوم مری بودند. در 9 مورد (9/20%) رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و در 13 مورد (2/30%) نتیجه رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی مثبت بود. از نظر آماری ارتباطی بین نوع آسیب‌شناسی و مرحله T با مثبت‌شدگی رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و ایمونوهیستوشیمی سیتوکراتین بدست نیامد(277/0=p ، 153/0=p) و (221/0=p ، 097/0=p). در مقابل ارتباط کاملاً معنی‌دار بین میزان درگیری مغز استخوان با میزان درگیری غدد لنفاوی مدیاست و درجه تمایز تومور وجود داشت(008/0=p ، 001/0=p) و(002/0=p ،001/0=p) نتیجه‌گیری: براساس مطالعه ما، درگیری مغز استخوان حاصل از دنده مبتلایان به سرطان‌ مری با درجه تمایز و مرحله N بیماران مرتبط بود ولی با سایر خصوصیات بالینی آسیب‌شناسی این سرطان ارتباط آماری نداشت. بنابراین، ابتلای مغز استخوان در بیماران منطقه جغرافیایی ما اندک است.